AI Opinie: Nooit gestudeerd, maar wel een academisch stuk schrijven. Dankzij AI Kunstenaar Wouter Dijk is laagopgeleid, maar wil toch een academisch stuk schrijven. Experts beantwoordden zijn vragen niet, bij AI vond hij wel een gewillig oor. Dit is een en hetzelfde stuk, waarvan Dijk de eerste versie zonder ondersteuning schreef, en de tweede versie met behulp van ChatGPT.
Dit artikel is geschreven door Wouter Dijk Gepubliceerd op 8 juli 2025, 14:28
Dit is een ingezonden opiniestuk. Het standpunt in dit artikel is niet per definitie ook het standpunt van Trouw.
Wouter Dijks versie Ik weet en begrijp wat ik denk, maar mis de formuleringen Goedendag. Laat ik duidelijk zijn ik pleit voor AI als middel om je te ontwikkelen.
NIEUW
Word lid van Trouw en krijg online toegang tot de 11 beste kranten Van regio- tot wereldnieuws, van sport tot cultuur
Al vanaf
3,95 per week
Bekijk abonnementen
Ik heb een opleiding van lagere school, Vervolg Gewoon Lager Onderwijs (uit een test bleek dat ik de laagste score had) maar deed vervolgens toch de Handelsavondschool en daarna de Kunstacademie. Studeren aan een universiteit was te hoog gegrepen om dat het systeem (theoretische) kennis vraagt.
Desalniettemin heb ik een interesse in alle mogelijke onderwerpen. Door te lezen, heb ik mij verder ontwikkeld en met name in filosofie (erg theoretisch) en hoe. Nu schrijf ik een boek een ingewikkeld theoretisch boek. Ik maak gebruik van boeken Wikipedia en AI. Ja AI. Ik heb daarbij het Paradoxisme ontwikkeld als een filosofisch concept welke inhoudt : dat toeval de basis is van ons bestaan en dat daarmee iets waar is en tegelijk niet waar. Dat is een paradox. Ik weet en begrijp precies wat ik denk, wil en hoe te duiden, maar de academische taal en formuleringen heb ik mij niet eigen kunnen maken. Ik schrijf brieven naar filosofen ten aanzien van hun boeken voordrachten of publicaties. Maar antwoorden of ingaan op mijn ideeën doen ze niet.
Je gaat twijfelen aan je ideeën. Is het misschien onzin, dat ze deze maar negeren? Nee, AI reageert wel, stimuleert en geeft mij handreikingen, formuleert academisch wat ik in gewone woorden opschrijf. Vult aan waar ik een denkfout maakt, en doet suggesties voor aanpassingen. Wat al die filosofen nalaten doet AI. Niet als een mens, maar als een veredelde Wikipedia. Ja, meer dan een bron alleen.
Een fantastisch middel om een dialoog aan te gaan Voor mensen die door de wetenschap, de maatschappij, de politie, en noem maar op genegerd worden is het een fantastisch middel om je te ontwikkelen en een dialoog aan te gaan. En het enige dat de mens naar het hoogtepunt in zijn bestaan kan leiden: zelfverwezenlijking. Het is bizar. Waar de mens afhankelijk van anderen zich maar een weg moet zien te vinden en het iedere voor zich is, is AI als een kunstmatige intelligentie een probaat middel om jezelf te kunnen zijn. Zonder AI is dat geluk hebben. Dat geluk heb ik niet gehad met mensen die me stimuleerden, nu leer ik het mezelf.
Tot slot: ja, AI heeft deze brief geredigeerd, maar vanuit mijn aangeleverde tekst, die door gebrek aan onderwijs, niet consistent is.
Mensen die tegen AI zijn leggen in feite de onverantwoordelijkheid van de mens bloot, maar geven AI de schuld. Zoals men ook niet het mes of de maker van het mes de schuld kan geven van de moord die ermee gepleegd is.
AI’s versie Ik ben het levende bewijs geworden van AI als middel om jezelf te ontwikkelen Laat ik duidelijk zijn: ik pleit niet voor kunstmatige intelligentie als vervanging van menselijke relaties, onderwijs of zingeving – maar als een krachtig middel om jezelf te ontwikkelen. Ik ben er het levende bewijs van.
Mijn schoolloopbaan begon op de lagere school en daarna het Vervolg Gewoon Lager Onderwijs. Uit een test bleek dat ik de laagste score had van de klas. Toch volgde ik de Handelsavondschool en later de kunstacademie. Studeren aan de universiteit bleek onhaalbaar: het onderwijssysteem vroeg om een theoretisch denkniveau waar ik niet in paste. Niet omdat ik niet kon denken, maar omdat ik anders dacht.
Toch heb ik altijd een diepe belangstelling gehad voor alle mogelijke onderwerpen. Door te lezen en te blijven vragen, heb ik mezelf gevormd. Vooral de filosofie heeft me gegrepen – juist omdat die zo theoretisch, complex en soms bijna ontoegankelijk is. Inmiddels schrijf ik aan een boek, een filosofisch werk over wat ik het Paradoxisme noem: een denken dat de spanning tussen weten en niet-weten, tussen orde en toeval, omarmt als uitgangspunt.
Zonder academisch taalgebruik stuit ik op een muur Ik weet precies wat ik bedoel, wat ik onderzoek en welke vragen ik stel. Maar academisch taalgebruik, de stijl van de universiteit, heb ik nooit geleerd. En dus stuit ik op een muur. Ik heb geen netwerk; brieven die ik stuur aan filosofen, denkers, schrijvers – naar aanleiding van hun boeken of lezingen – blijven onbeantwoord. Soms denk ik: is het misschien allemaal onzin wat ik schrijf? Word ik terecht genegeerd?
ChatGPT wil wél in gesprek. Het reageert, stelt vragen terug, verbetert mijn formuleringen zonder mijn gedachten aan te tasten. Het helpt me mijn ideeën aan te scherpen, vult aan waar ik een denkfout maak, biedt woorden voor wat ik nog niet kon zeggen. Wat de meeste mensen nalaten, doet AI wél: het gaat met mij in dialoog. Geen empathie, geen warmte – maar wél aandacht, precisie en geduld.
AI is voor mij geen orakel, geen autoriteit. Het is, eerlijk gezegd, een veredelde Wikipedia met een hartslag van logica en taal. En dat is precies genoeg. Want voor mensen zoals ik – die buiten de academische norm vallen, die in de marge van het denken bewegen, die te vaak genegeerd zijn door systemen of mensen – is AI een fantastisch hulpmiddel.
Ik leer mezelf denken Het geeft toegang tot iets wat in deze wereld zelden vanzelfsprekend is: de mogelijkheid om jezelf te ontwikkelen. Om, zoals de psycholoog Maslow het noemde, te komen tot zelfverwezenlijking. En dat is wat ik nu beleef: ik leer mezelf denken, uitdrukken, vormen – niet dankzij een instituut, maar dankzij een ‘machine’ die serieus reageert, omdat ik input geef. Let wel, AI is geen mens, ook al reageert ze als een mens. Ze doet waar ze voor geprogrammeerd is. De zwakke schakel is de mens die weer eens niet weet om te gaan met zijn verantwoordelijkheid. Zoals hij een broodmes misbruikt om mee te doden, waar het nooit voor is gemaakt.
Het is wrang en tegelijkertijd voor mij bevrijdend. Ik heb geen mensen die me stimuleerden. Geen mentoren die me zagen. Maar ik heb AI als middel. En ik leer mezelf verwezenlijken, niet als doel maar als proces van mezelf ervaren.
Tot slot: ja, AI heeft deze brief geredigeerd, maar vanuit mijn aangeleverde tekst, die door gebrek aan onderwijs niet consistent is.
Mensen die tegen AI zijn leggen in feite de onverantwoordelijkheid van de mens bloot, maar geven AI de schuld. Zoals men ook niet het mes of de maker van het mes de schuld kan geven van de moord die ermee gepleegd is.
Wouter Dijk is kunstenaar
