C-Archief 2021-2025
Hier is een samenvatting van het artikel in het Nederlands:
Het artikel betoogt dat de buitenlandse politiek van president Donald Trump de dominantie van de Verenigde Staten ondermijnt en mogelijk een einde maakt aan wat "de Amerikaanse eeuw" werd genoemd.
Trump heeft geprobeerd de VS zowel op de wereld af te dwingen als zich ervan te distantiëren. Hij gebruikt harde macht door middel van dreigementen met strafheffingen, zoals tegen Canada, Colombia en Mexico, en door zich terug te trekken uit internationale overeenkomsten zoals het Klimaatakkoord van Parijs en de Wereldgezondheidsorganisatie. Hij lijkt te geloven dat asymmetrische interdependentie de minder afhankelijke partij bevoordeelt, wat hem in staat stelt handelspartners onder druk te zetten; bijvoorbeeld, een handelstekort met China geeft Washington aanzienlijke leverage over Beijing. Het artikel legt uit dat een land met een handelstekort een sterkere onderhandelingspositie kan hebben omdat het tarieven of andere handelsbelemmeringen kan opleggen aan het land met het handelsoverschot, dat minder import heeft om te sanctioneren.
Echter, het artikel stelt dat Trump, ondanks zijn correcte identificatie van de Amerikaanse harde macht, deze kracht op fundamenteel contraproductieve manieren gebruikt. Door interdependentie aan te vallen, ondermijnt hij de basis van Amerikaanse macht. Naast harde macht, gebaseerd op materiële capaciteiten, heeft de VS de afgelopen 80 jaar ook zachte macht opgebouwd, gebaseerd op aantrekkingskracht in plaats van dwang. De auteurs benadrukken dat Trump het belang van zachte macht niet lijkt te begrijpen. Het dwingen van bondgenoten verzwakt het vertrouwen, en het verzwakken van instanties zoals de U.S. Agency for International Development (USAID) schaadt de reputatie van de VS. Hoewel harde macht op korte termijn succes kan opleveren, predikt zachte macht vaak op lange termijn. Als een land aantrekkelijk is, hoeft het minder te vertrouwen op prikkels en straffen om het gedrag van anderen te beïnvloeden.
Het artikel vermeldt ook dat China probeert de gaten te vullen die Trump creëert, door zijn militaire en economische macht te vergroten en zijn zachte macht te cultiveren, hoewel met gemengde resultaten. China ziet zichzelf als de leider van het 'mondiale Zuiden' en probeert de Amerikaanse wereldorde te verdringen.
De auteurs stellen dat Trumps beleid, dat globalisering als een "demonic force" beschouwt en tarieven oplegt om de economische interdependentie te verminderen, Amerikaanse macht verzwakt. Hoewel globalisering pijnlijk kan zijn door banenverlies en economische schokken, heeft het de Amerikaanse macht vergroot door innovatie en productiviteit te bevorderen. Migratie, een ander aspect van interdependentie, is ook economisch voordelig voor ontvangende landen, ondanks de politieke weerstand die het kan oproepen.
Bovendien ondergraaft de Trump-administratie het vermogen van Washington om mondiale problemen zoals klimaatverandering en pandemieën aan te pakken, die fundamenteel interdependent zijn en grensoverschrijdende coördinatie vereisen. Ze verzwakken ook de steun voor wetenschappelijk onderzoek en liberale democratische waarden, die belangrijke bronnen van Amerikaanse zachte macht en prestige zijn geweest.
De conclusie is dat mondiale interdependentie onontkoombaar is en zal blijven bestaan door menselijke mobiliteit en technologische vooruitgang. Het artikel waarschuwt dat Trumps "myopische focus" op dwangmatige harde macht, gekoppeld aan handelsasymmetrieën en sancties, waarschijnlijk de door de VS geleide internationale orde zal eroderen in plaats van versterken. Door de kosten van 'free-riding' door bondgenoten te overdrijven, negeert Trump het feit dat de VS de "bus bestuurt" en daarmee de bestemming en route bepaalt, en begrijpt hij niet hoe Amerikaanse kracht ligt in interdependentie.