
Jukebox
Maak kennis met Honingbeer: nee, niet die gele knuffelbeer die gek is op honing, maar de Utrechtse Marthe Lasthuis. Ze creëert 'dromerige viool-ambient, recht uit het hart'. Minimalistische ambient tracks waarin ze elektronische elementen mengt met viool.
In tegenstelling tot haar zelfgetitelde eerste EP die een redelijk opgewekte sfeer met zich meedroeg, voelen de nummers op haar nieuwe EP een stuk druileriger aan. Ze schreef de muziek tijdens een moeilijke, zelfreflectieve periode in haar leven: tijdens de pandemie, terwijl ze dakloos was en onderdak vond bij haar geliefden. Ze raakt naar eigen zeggen thema's als het vinden van ware volwassenheid, het begraven en rouwen van romantische idealen en de absurditeit van het oplossen in het oneindige.
Maxime Dangles wordt beschouwd als één van de pijlers van de Franse elektronische scene. Na een eerste EP in 2006 op het label Kompakt van Michael Mayer, ontwikkelde hij zijn artiestieke identiteit rond een melodische en minimalistische technostijl die hij een tiental jaar lang verspreidde over clubs doorheen Frankrijk.
In 2021 verscheen zijn tweede LP genaamd 'Chanfleury' met een rustigere, dromige, electronica muziekstijl. De nummers werden initieel uitgewerkt om live te kunnen brengen: het eerste deel van zijn album speelde hij in 2016 al live. Hij bracht ze met een imposante modulaire synthesizer tijdens Astropolis, een elektronisch muziekfestival in Brest, in het noordoosten van Frankrijk. In het najaar van 2021 is het de bedoeling dat hij het volledige album live zal brengen met de muzikanten Thibault Morel (piano) en Tommy Rizzitelli (drums).
Chanfleury is de naam van een wijk in Bourg-lès-Valence, een Franse gemeente waar Maxime Dangles tijdens zijn jeugd tien jaar heeft gewoond. Elke track op het album herinnert aan die jaren met titels die een persoon oproepen (Gigi), steden (Vélizy, Clamart, Fontenay, Châtillon-Montrouge), plaatsen (Robinson, Scarron, La Coulée Verte, Cascades, Parc de Sceaux) en een krant (Pariscoop). Het album eindigt met 'L'Oiseau Rose', een nummer waarvoor hij de melodie schreef met de ukelele van zijn dochter Alice (voordat hij deze melodie naar de synth transponeerde). Het kinderlijke aspect is ook terug te vinden in de albumhoes, speciaal gemaakt door André Bucci, een Braziliaanse kunstenaar die in Italië woont.