Nog drastischer waren de zorghervormingen van het tweede kabinet-Rutte (VVD en PvdA). Zorg moest decentraal geregeld worden. Gemeentes werden tien jaar geleden verantwoordelijk en moesten het zo organiseren dat minder mensen in de dure opvang terecht zouden komen, en meer mensen thuis – ‘ambulant’ in jargon – zouden worden behandeld. Dit bleek een verkapte bezuiniging. Veel opvangplekken, niet alleen voor verwarde personen maar ook voor andere mensen met complexe stoornissen, werden gesloten. Mulder: „Normaal gesproken waren het communicerende vaten geweest. Minder geld naar de bedden, meer geld naar de ambulantisering. Maar zo is het niet gegaan. Er is afbouw geweest van bedden, maar geen opbouw van extra ambulantisering. Er is gewoon geen beleid op gevoerd.” Het huidige kabinet legt de verantwoordelijkheid voor het aantal opvangplekken volledig bij de markt. Minister Helder (VVD, Langdurige Zorg) schreef in een Kamerbrief: „Het is de rol van de verzekeraars om er zorg voor te dragen dat zij voldoende zorg inkopen.”

Bij elke psychiatrische aandoening speelt stress een rol, zegt hij, en bij andere ziektes ook.

Als burn-out een depressie is, betekent dat niet dat een arts antidepressiva moet geven

Iemand heeft te lang te veel stress gehad, het overbelaste lichaam is uit balans. „Maar dat is bij een depressie of angststoornis ook vaak zo. En soms ook bij een hartaanval. Als burn-out een aparte ziekte is, moet je dat vast kunnen stellen. Dat kunnen we niet. Depressie en angst kunnen we betrouwbaar vaststellen met gestructureerde klinische interviews, voor burn-out bestaan die niet.”

het staat niet in het handboek voor psychiatrie, de DSM-5, het komt niet aan bod in de opleiding.