paulien cornelisse : een spiritueel gezelschap
Ik zat in de trein, somberend over de wereld, en bladerde lusteloos door de krant die daar lag. In de horoscoop las ik dat het tijd werd dat ik mij zou aansluiten bij een spiritueel gezelschap.
Ik keek om mij heen. Het enige gezelschap in mijn directe omgeving bestond uit twee conducteurs. Ze bespraken hun beroep. ‘Als je ’s avonds werkt heb je veel minder chagrijnen dan overdag,’ stelde de een. ‘Overdag heb je van die mensen die naar hun werk moeten. Chagrijnen. Maar ja, ‘s avonds heb je wel weer meer last van dronken mensen, en ook wel agressie. Dus.’
‘Ja, nee,’ zei de ander.
Het was even stil.
‘Maar goed,’ hervatte de een, ‘misschien ben ik zelf ’s ochtends ook wel chagrijniger.’
‘Ja, dat telt natuurlijk ook mee,’ zei de ander.
Ik kon me natuurlijk niet bij hen aansluiten, maar ik voelde me wel bijzonder aangetrokken door hun versie van spiritualiteit.